Αποβλακώθηκες? Απόλαυσέ το!

Ξεκόλλα από αυτήν την οθόνη... Θα χαζέψεις... Έχεις καταστρέψει τα μάτια σου... Έχεις αποβλακωθεί με αυτό...
Ατάκες που λίγο πολύ όλοι ακούσαμε στη ζωή μας, κυρίως από γονείς. Δεν είναι κάτι που αμφισβητεί κανείς μας, είμαστε όλοι μπροστά από μια οθόνη, είτε υπολογιστή, είτε κινητού, άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Δεν υπάρχει μέρα που να μην αφιερώσουμε κάποιο χρόνο σε αυτό, ας είμαστε ειλικρινείς, δεν έχω όρεξη να χαϊδέψω αυτιά, είναι μια πραγματικότητα που προφανώς δεν αναφέρεται μόνο σε κάποιους, αλλά σε όλους. Είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι, έτσι ζούμε πλέον, και δε μιλάμε για νέους και παιδιά, αλλά και για γονείς και για παππούδες πλέον (όσοι το καταφέρνουν).

Το ξέρω, θα ακουστεί πολύ λυπηρό σε κάποιους, αλλά είναι καλύτερα να λέμε την αλήθεια, κυρίως στον εαυτό μας, αν θέλουμε να τα έχουμε καλά μαζί του. Έχουμε λοιπόν αυτό το γεγονός, ok, αυτό που με απασχολεί είναι αν οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν κάτσει να σκεφτούν σοβαρά γιατί άραγε συμβαίνει αυτό. Εσύ το έχεις αναρωτηθεί? Έκατσα και το ανέλυσα στο μυαλό μου, τσέκαρα συμπεριφορές γύρω μου, είδα ότι αγγίζει τους πάντες, τον άντρα, τη γυναίκα, το φτωχό, τον πλούσιο, τον κάθε λογής άνθρωπο και την κάθε ηλικία. Γιατί λοιπόν πέφτουμε με τα μούτρα σε αυτήν την εικονική πραγματικότητα? Μάλλον γιατί αυτό μας κάνει ευτυχισμένους! Ακούγεται λίγο γενικό, αλλά αν αναρωτηθείς λίγο πιο έντονα θα βρεις πολλές απαντήσεις γύρω απ’ αυτό. Ναι μας κάνει πιο αντικοινωνικούς, αλλά εκείνη τη στιγμή μας κάνει χαρούμενους. Ναι, μειώνει την ανθρώπινη face to face επικοινωνία, αλλά απολαμβάνουμε το χρόνο που περνάμε έτσι. Ναι, ξοδεύουμε αρκετό απ’ το χρόνο μας για αυτό, αλλά αυτό αποδεικνύει άμεσα πως στην πραγματικότητα δε θέλουμε να τον ξοδέψουμε κάπου αλλού, αλλιώς θα το κάναμε! Μήπως λοιπόν πρέπει να απενοχοποιήσουμε και τις σκέψεις μας? Γιατί να κάνεις κάτι που γουστάρεις και να μην χαίρεσαι για αυτό? Είναι τρελό! Κρινόμαστε καθημερινά για αυτό που κάνουμε, ακόμα και από ανθρώπους που κάνουν το ίδιο, και συχνά νιώθουμε ντροπή για αυτή μας τη συνήθεια! Ε λοιπόν δεν πρέπει. Τίποτα δεν είναι σπατάλη χρόνου όταν το απολαμβάνεις. Κανείς δε μας αναγκάζει για τίποτα, εμείς διαλέγουμε τι κάνουμε και για πόσο! Οι παλιοί δεν ζούσαν έτσι ακούς συχνά. Οι παλιοί πολύ απλά δεν το είχαν ανακαλύψει όμως. Έχετε την εντύπωση πως αν υπήρχε τότε, δεν θα το κάνανε κι αυτοί? Μια χαρά θα το κάνανε, μπορεί και ακόμα περισσότερο, γιατί υποτίθεται σήμερα έχουμε και πιο πολλές επιλογές για διασκέδαση από παλιά. Και στην τελική το να θέλουμε να βλέπουμε τη ζωή μέσα από μια οθόνη κάτι σημαίνει. Θέλουμε τα πολύ όμορφα χρώματα, τις ζωντανές εικόνες, μέσα σε έναν άχρωμο κόσμο στον οποίο ζούμε. Θέλουμε το έντονο συναίσθημα που μπορεί να λείπει από την καθημερινότητά μας. Θέλουμε να αφηνόμαστε, να ξεχνάμε, σε έναν κόσμο όπου καθημερινώς κρινόμαστε για όλα, όπου πρέπει να δίνουμε διαρκείς εξετάσεις για την ίδια μας τη ζωή, είτε αυτό αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις, είτε τα προσόντα μας, είτε την επιβίωσή μας. Θέλουμε να ηρεμήσουμε μέσα στον δικό μας κόσμο, στις δικές μας ιδέες, χωρίς τα πρέπει που αντιμετωπίζεις σε κάθε τι έξω από αυτήν την οθόνη, χωρίς ανισότητες και άσχημες συμπεριφορές που μας πικραίνουν. Θέλουμε όλο τον κόσμο δικό μας, στα χέρια μας, με ένα μόνο κλικ, ακόμα κι αν είναι εικονικός. Εκείνη τη στιγμή αυτό μας γεμίζει, εκεί νιώθουμε πιο ελεύθεροι!

Δεν είναι κακά όλα αυτά! Δεν κάνουμε κάτι που θα ‘πρεπε να ντρεπόμαστε. Φυσικά η αληθινή ζωή είναι εκεί έξω και μας περιμένει, στις αγκαλιές, στις βόλτες, στις γεύσεις, στις εμπειρίες, στα ταξίδια, σε όλα αυτά που πρέπει να ενθαρρύνονται. Δε θα σε παροτρύνει κανείς να κολλήσεις μπροστά σε μια οθόνη, αλλά στην τελική είναι όλα μια επιλογή, είναι αυτό που σε κάνει πιο ζωντανό, που δίνει νόημα στη δική σου ζωή.

Το σημαντικό είναι να μη χάνουμε την αξιοπρέπειά μας. Το να περπατάς σαν το ζόμπι στο δρόμο βλέποντας μόνο το κινητό σου και όχι το που πατάς, ε αυτό είναι τραγικό και ασεβές. Το να σου μιλάει κάποιος και συ να μην μπορείς να απαντήσεις από την προσήλωση, είναι άσχημο, το να είσαι με μια παρέα και αντί να συζητάτε να είστε καρφωμένοι στις οθόνες σας, είναι θλιβερό. Πολλοί δεν καταλαβαίνουν καν σε τι βαθμό φτάνει αυτή η συμπεριφορά. Ακόμα και αν δεν μπορείς να καταλάβεις κατά πόσο επηρεάζει αυτό εσένα τον ίδιο, κάνε ένα τεστάκι στον εαυτό σου, που αυτή τη στιγμή είσαι μπροστά από μια οθόνη και διαβάζεις αυτά τα λόγια, και σκέψου κατά πόσο μπορείς να ζήσεις με ή χωρίς αυτήν, αν μπορείς πχ να μην την κοιτάξεις καθόλου για την επομένη εβδομάδα, ή έστω και μέρα. Θα καταλάβεις πολλά. Μπορείς να αποβλακωθείς όσο θες και όπως θες, αλλά βάλε τα σωστά όρια γύρω απ’ αυτό. Ζήσε όπως θες, αλλά μην χάσεις τις αξίες σου.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τύψεις και γκρίνια, και ως γνωστόν όποιος ασχολείται πολύ με τον τρόπο ζωής του άλλου, μάλλον είναι απογοητευμένος με τη δική του. Αν ο καθένας μας σκεφτεί καλά ποιος θέλει να είναι και τι θέλει να κάνει στη ζωή του, μπορεί εύκολα να αποτινάξει από πάνω του τον όποιο μανδύα φοράει, την όποια ταμπέλα κολλάει στον εαυτό του. Μπορείς να είσαι ένας εθισμένος άνθρωπος που συνεχώς αυτοκατηγορείται και επηρεάζεται από τα λόγια των άλλων, ή μπορείς απλά να είσαι συνειδητά ο πιο ευτυχισμένος αποβλακωμένος άνθρωπος, χωρίς καμία ενοχή! Το ξέρω, ακούγεται λίγο λυπηρό, αλλά όλα στο μυαλό μας είναι, το θέμα είναι εμείς πώς τα βλέπουμε. Διάλεξε ποιος θέλεις να είσαι, και υποστήριξε την επιλογή σου. Στο τέλος της μέρας, μόνο εσύ ξέρεις τι σε κάνει ευτυχισμένο...

Γράφει ο Ντέμης Νικολαΐδης.